Hindi ko alam ano ito.......

Napaka-boring na araw.......hahaay!!! walang magawa..walang maisip..walang makausap..Bakit ganito ang araw minsan? Naisip ko tuloy ang mga araw na lumipas. Daming pagbabago sa buhay ko..lahat ay unexpectedly just happen. Ayokong mag muni muni..mag-isip pero diko mapigilan. Minsan, tears just gently fall down from my eyes.. di ko alam ang dahilan. Ako ba'y nalulungkot? o nahihibang? hahaay....buhay ba naman. Walang katapusang questions..... ayoko kung magtanong pero di maiwasan.. ayokong mag-isip..pero diko mapigilan. Eto siguro ang sinabi nilang...homesickness.. True, namis ko buhay sa 'Pinas. Mga taong makasalimuha ko sa araw araw..ang tatay at nanay ko, dalawang kapatid ko na makukulit na minsan mag-aaway kami sa simpleng bagay lamang, mga kaibigan ko na walang katulad, ang trabaho ko na walang katapusan at ang aso kung si Nicholas na pumapawi minsan sa lungkot ng araw ko.

Ganito ba talaga kalungkot minsan ang panahon? ayoko kung isipin 'to, pero ito ang feeling ko ngayon.

Alam kung super excited ako sa nalalapit naming pagkikita ng baby ko. Pero at the same time, ako'y kinakabahan...baka ano mangyari sakin...or that if i would be a good mom. Siguro nga dapat diko nalang isipin ang hinaharap..pero ganito talaga ako..palaisip...plinaplano lahat. Di naman siguro abnormal na feeling to...pero dapat di lalala ang napi-feel kong 'to. Mahirap na ma-depressed. Maybe, I need to unwind myself.. go out and have fun sometimes. Bored lang siguro sa mga araw na ginugugol ko lang sa bahay. Di ko naman mayaya mga friends ko dito kasi ang layo namin..besides, di eto 'pinas na kahit anong oras pwede mo makita friends mo..dapat mag set ka ng appointment...hirap naman!

ano ba yan! tumunog nga celfon ko..wala namang ibang message kundi galing sa network provider ko... na-mis ko din tuloy ang mga SMS ng mga friends ko sa 'pinas...kahit simpleng 'hayho..hello!' eh nakakapawi ng lungkot.. Dito bihira lang tutunog celfon ko....si G lang ka-txtmate ko dito..iba few friends lang. Kakalungkot naman :-( Pero ganito talaga..kaya dapat masanay na ako.

I was surfing the net ngayon...trying to find some good news sa Pilipinas at sa buong mundo..wala din akong ibang mabasa kundi patayan, war sa Iraq, commercialized na celebration sa nalalapit na mother's day. Oh, naisip ko tuloy mom ko..ano kaya ginagawa nya ngayon? ano kaya gift ko sa kanya? hmmmmmm..... whew! first time ko palang mag-celebrate ng mother's day this year..mom na pala ako. heheh! sarap naman ng feeling..pero kakatakot din ang responsibilidad na haharapin ko. Pero, i know it's the most promising job sa buong mundo...walang kapalit at walang katulad!

Teka nga muna......wait! ano ba talaga sinusulat ko dito ngayon? well..whatever is this..whatever you understand in here... eto lang po simple ang nararamdaman ko ngayon...magkahalong lungkot at ligaya..how can I explain it ba? Ano sa palagay ninyo?

I remember tuloy yung isang ads sa TV before..na may sugyot na ganito.. "akowy naluwlunwgkot at walayng maka-uwsap..ba't di mow angatiyn ang telepownuh"...e di naman kasi di pure filipino ang model..super slang tuloy pagkabigkas..that was a funny ads looking for somebody to talk with on the phone but with pay. oh sya...alis na 'ko..ikaw nalang bahala umintindi sa mga balakid ko today. Salamat at ika'y nakikinig kaibigan.....ang pagbabasa mong 'to ay laking pasalamat ko na. Ikain ko nalang to..... paalam!